Η
πολιτική ζωή της χώρας από τη μεταπολίτευση, αν και σε καμία περίπτωση δεν
μπορεί να θεωρηθεί ομαλή, ήταν ιδιαιτέρως αντιπαραγωγική, όσον αφορά στην
προαγωγή και δημιουργία πολιτικού λόγου και υγιούς διαλόγου. Επί 40 χρόνια ο
τόπος μας γνώρισε κομματικές αντιπαραθέσεις και ελάχιστες πολιτικές. Γνώρισε
κομματικές ζυμώσεις και λίγες πολιτικές συνθέσεις, ικανές να γεννήσουν
ιδεολογικούς προβληματισμούς που εξυπηρετούν τις κοινωνικές αλλαγές και
εξελίξεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
Ο
παλαιοκομματισμός έθρεψε το δικομματισμό και την οικογεγειοκρατία στο έπακρο
και ένας ολοκληρος λαός περιχαρακώθηκε αμφίσημα σε δύο στρατόπεδα. Η εκφορά
πολιτικού λόγου περιορίστηκε στην προσπάθεια υπερίσχυσης του άσπρου ή του
μαύρου, με αποτέλεσμα κόμματα και λαός να απομακρύνονται από τις δυνάμεις και
τη λογική του κεντρώου χώρου και να συνωστίζονται στα άκρα. Από τη μια
γιγαντώθηκε η φασιστική φωνή της Χρυσής Αυγής και από την άλλη οι δυνάμεις
εκείνες που προτάσσουν την καταστροφή ως αναγκαία προϋπόθεση αλλαγής. Όταν ένας
Πρωθυπουργός βάλλεται κατά των μεταναστών στα κεντρικά δελτία ειδήσεων καλώς ή
κακώς συμβάλλει στη δημιουργία φασιστίζουσων ιδεολογημάτων. Η φράση «Οι
μετανάστες έχουν γεμίσει τα νηπιαγωγεία και οι Έλληνες δεν μπορούν να μπουν»
και ακραία φασιστική είναι, και προπαγανδιστικά ανήθικη.
Το
ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, έκανε ένα τραγικό ιστορικό λάθος. Δεν έμεινε πιστό στον
ιδεολογικό του λόγο. Υπερασπίστηκε στα λόγια τον κεντρώο χώρο και ηγεμόνευσε τη
λογική του, μη μπορώντας να τον εξυπηρετήσει στην πράξη. Όταν αγορεύεις υπέρ
της κοινωνικής αλληλεγγύης, αλλά εφαρμόζεις δεξιά οικονομική πολιτική από μόνος
σου κουτσουρεύεις το κοινωνικό έρεισμα σου.
Η
επιλογή νέων εκβιαστικών διλημμάτων που θέτουν τα δύο σημερινά μεγάλα κόμματα
γεννά έναν νέο δικομματισμό που αποδυναμώνει τις αντιπολιτευτικές φωνές και
ισχυροποιεί ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Στην πολιτική όμως δεν υπάρχει μόνο το άσπρο και το
μαύρο, και η δημοκρατία, ως γνωστό, δεν γνωρίζει αδιέξοδα. Ο λαός οφείλει να
μην απαντήσει εκβιαστικά. Μπορεί και πρέπει να δώσει δύναμη στις πολιτικές
εκείνες δυνάμεις που μπορούν να εξασφαλίσουν τη σταθερότητα και να εγγυηθούν
κεκτημένα δεκαετιών.
Στο Ποτάμι λέμε ναι στην
αντιπολιτεύση, αλλά ένα μεγάλο όχι στη στείρα άρνηση των πάντων. Δεν θρονιαζόμαστε
στο ζωτικό φυσικό μας πολιτικό χώρο, υπερασπιζόμενοι ότι γνωρίζουμε τη
συμπαντική αλήθεια, αντίθετα καλούμε όλες εκείνες τις δυνάμεις που μπορούν να
συνδιαλλαγούν σε αυτόν, με σκοπό τη δημιουργία, την πρόταση λύσεων, τη
συνεργασία και τη σύνθεση. Δεν φοράμε παρωπίδες και έχουμε την ικανότητα να
δούμε, τόσο στα δεξιά, όσο και στα αριστερά μας. Ο δικομματισμός και τα
πολιτικά στεγανά δεν έχουν χώρο στην ελληνική κοινωνία του 2015. Η ψήφος μας σε
αυτές τις εκλογές είναι ψήφος κρίσης.
