του Κυριάκου Καραγιώργη, υποψήφιου βουλευτή Ηρακλείου με ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
Όταν για πρώτη φορά ανακοίνωσε ο Σταύρος Θεοδωράκης την
ενεργή ενασχόλησή του και την ανακοίνωση του ποταμιού στα πολιτικά δρώμενα της
χώρας, χωρίς δεύτερη σκέψη τάχτηκα δίπλα του.
Ήξερα πολύ καλά τι θα ακολουθούσε, «πόλεμος»,
«λάσπη», χτυπήματα και αναφορές στην «υποκινούμενη» για κάποιους δημοσιογραφική
και πολιτική πλέον παρουσία του.
Και όμως ήξερα. Ήξερα κι εμπιστεύομαι τον ίδιο
Σταύρο που είχα και τότε που παίζαμε ξέγνοιαστοι στις αλάνες και ονειρευόμασταν
το αύριο.
Κάπου εκεί ήρθε και η ερώτηση που με έφερε εδώ: γιατί
ποτάμι μπαμπά;
Ένα Κυριακάτικο πρωινό, με ρωτάει η κόρη μου με ένα
ύφος έτοιμο να λογοκρίνει, με τα μαλλιά μπερδεμένα και τα μάτια πρησμένα από
τον ύπνο, γιατί ποτάμι μπαμπά;
Χαμογέλασα, την πήρα αγκαλιά και είπα με φωνή γεμάτη
σιγουριά και βλέμμα γεμάτο αγάπη, «Γιατί σας το χρωστάω»
Τότε ακριβώς συνειδητοποίησα ότι είχα πάρει τη σωστή
απόφαση.
Το χρωστάω, όπως το χρωστάμε όλοι στα παιδιά μας, να
ζήσουν στη χώρα που τους αξίζει. Μια χώρα που το δίκαιο δεν θα αφορά μόνο
κάποιους αλλά όλους. Μια χώρα που δεν θα φοβίζει τα παιδιά μας η
διαφορετικότητα του άλλου. Μια χώρα στην οποία η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα
είναι αυτονόητο προνόμιο για όλους κι όχι μόνο για κάποιους. Μια χώρα που δεν
θα μας φορολογούν ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε. Μια χώρα που θα κρατάει τα
παιδιά της εδώ και δεν θα τα φυγαδεύει σαν κλέφτες στο εξωτερικό. Μια χώρα που
θα παρέχει όλες τις προϋποθέσεις για να μπορείς να ονειρευτείς.
Ζούμε σε μια από τις ομορφότερες χώρες του κόσμου
και είναι άδικο να μην μπορούμε να χαρούμε τον ήλιο, τη θάλασσα, τα βουνά και
τις ομορφιές της γιατί κάποιους τους βολεύει να σταματήσουμε να κάνουμε όνειρα.
Πως θα μπορούσα να κοιτάξω τα παιδιά μου, τους
φίλους των παιδιών μου, τα παιδιά των φίλων μου στα μάτια αν και εγώ όπως
και τόσοι άλλοι δεν έπαιρνα το ρίσκο;
Ταυτίστηκα και αποφάσισα λοιπόν να προσπαθήσω, να
ρισκάρω και να στηρίξω το όραμα του Σταύρου, το όραμά μου για το αύριο των
παιδιών μας. Για να μπορώ αύριο να πω, πάλεψα κόντρα στις μουχλιασμένες
στρατηγικές του μέχρι τώρα πολιτικού
συστήματος, και δεν άφησα παγιωμένες τακτικές να καταστρέψουν το μέλλον αυτής
εδώ της χώρας.
Το χρωστάμε όλοι μας, γιατί όλοι φέρουμε μερίδιο
ευθύνης που φτάσαμε μέχρι εδώ, είτε γιατί πιστέψαμε σε ψευτοσωτήρες, είτε γιατί
περιμέναμε την εμφάνιση ενός από μηχανής θεού που θα έδινε την πλέον αισιόδοξη
λύση, είτε γιατί καθίσαμε αναπαυτικά στους καναπέδες μας να κριτικάρουμε αυτούς
που ψηφίζαμε παρόλο που βλέπαμε ότι μας οδηγούν στο γκρεμό.
Αρνούμαι
να χρεώσω στις νέες γενιές λάθη που έκαναν γενιές όπως η δική μου.
Κάνω ότι μπορώ για να δω υπερήφανα χαμόγελα και
μάτια που κέρδισαν το δικαίωμα στο όνειρο.
Δεν παραιτούμαι και δεν κρύβομαι στο καβούκι μου,
γιατί αυτό το κάνουν μόνο οι δειλοί.
Τολμάω,
γιατί η τόλμη είναι αγαθό που αποκτήθηκε στους αιώνες.
Ρισκάρω γιατί το κάθε αποτέλεσμα σου δίνει ένα
μάθημα.
Παλεύω, γιατί έχω κι εγώ μερίδιο ευθύνης που φτάσαμε
ως εδώ.
Νικάω, γιατί κάνω υπερήφανους τους ανθρώπους που με
πιστεύουν.
Τώρα λοιπόν ξέρετε κι εσείς όπως και τα παιδιά μου ,
γιατί ποτάμι….
Εγώ
τόλμησα,
Τώρα
μένει να τολμήσετε κι εσείς το καινούργιο!
πηγή: εφημερίδα "Πατρίς"
